قدمگاه نیشابور

قدمگاه نیشابور

قدمگاه نیشابور مهم ترین جاذبه مذهبی این شهر است که به دلیل اهمیت ویژه ای که دارد مسافران زیادی را نیز پذیرا می شود. به دلیل نزدیکی نیشابور به مشهد مقدس و مسافت کوتاه آن که حدود 118 کیلومتر می باشد و با ماشین حدود یک ساعت و نیم طول می کشد، بسیاری از مسافرانی که به مشهد می آیند به دلایل مختلف به نیشابور نیز میروند که یکی از دلایل آنها بی شک قدمگاه است. 

البته جذابیت قدمگاه تنها به دلیل تقدس مذهبی‌ نیست، بلکه اساسا در جایی سرسبز و خوش آب و هوا و در میان باغی بزرگ با درختان کهنسال قرار گرفته است و از این گذشته بقعه قدمگاه خود یک مکان تاریخی و حائز اهمیت است.

قدمگاه

احترام به جای پای بزرگان همواره در طول تاریخ مورد توجه ادیان مختلف بوده است. قدمگاه، در لغت به معنای جای قدم و جای نهادن قدم است. در فرهنگ اسلامی، قدمگاه به مکانی گفته می‌شود که پای پیامبر، امام و یا قدیس دیگری به آن‌جا رسیده باشد و یا گمان رود که اثر پایی که در سنگ و مانند آن دیده می‌شود جای پای پیامبر و یا امامی است. مهم‌ترین قدمگاه معتبری که در جهان اسلام وجود دارد، مقام حضرت ابراهیم(ع) در مسجد الحرام است که به صراحت در قرآن کریم به آن اشاره شده است. 

باغ قدمگاه نیشابور

باغ قدمگاه نیشابور از سمت جنوب توسط خیابانی شمالی – جنوبی، به جاده نیشابور – مشهد اتصال می‌یابد که از نیشابور حدود ۲۴ کیلومتر و از مشهد حدود ۱۰۰ کیلومتر فاصله دارد.

در روایات آمده که امام رضا(ع) در طول سفر خود از مدینه به مرو، در ایران از شهرهایی عبور کردند که شهر نیشابور یکی از آنها بود. آن حضرت در این مکان توقف کرده و چون خواستند با خاک تیمم کنند، آبی جاری پدید آمد و تاکنون همچنان جاری و پرآب است و به میمنت آن را چشمه حضرتی می‎نامند. به برکت وجود این چشمه و آبادانی این منطقه در اینجا کاروانسرا، آب‌انبار، حمام و مکان‎هایی جهت اطراق زائران و مسافران در حاشیه خیابان شکل گرفته است.

وجه تسمیه قدمگاه، با توجه به سنگی سیاه است که جای دو پا بر روی آن نقش بسته‌است و با نام قدمگاه امام رضا معروف گردیده‌است.

تاریخچه قدمگاه نیشابور

شکل اصلی کنونی باغ در دوران صفوی در قرن یازدهم و به دستور شاه عباس صفوی ساخته شد. و به دلیل محبوبیت این مکان کاروانسرا، آب‌ انبار، حمام و مکان‎هایی جهت اسکان زائران و مسافران در اطراف آن بنا شد. بنایی که به دستور شاه عباس ساخته شد ساختمانی بود دوطبقه به شکل هشت گوش با گنبدی فیروزه‌ای رنگ  و چهار ایوان که بعد از 60 سال توسط زلزله ای تخریب می شود که بعدها شاه سلیمان صفوی آن را مرمت می کند و اکنون نیز شکل سابق خود را حفظ کرده است.

جالب است بدانید که این بنا در دل باغی سرسبز و بزرگ است که مساحتی بالغ بر یک هکتار دارد و پوشیده از درخت های کاج، چنار، گردو و توت می باشد. شکل کنونی باغ در دوران صفویه طراحی شده است و بعد ها در دوران ناصرالدین شاه توجه بیشتری به این باغ شد. کوشک هشت ضلعی، در مرکز باغ قرار دارد. در ضلع شرقی بقعه نیز چهار طاقی کوچکی قرار دارد که از چشمه‎ای جوشان حفاظت می‎کند.

تاریخ انتشار : 1397/09/07